لب پلوان تان فریادم آمد
به یادم روزگار شادم آمد
سبیل بانه جوانی با غم هایش
که عشق و عاشق ده یادم آمد
فرشته جان
دو چشم تو دو مصراع یک غزل است
فرشته جان فرشته جان
نگاه تو بی مثل است


جوانی نشه ای جام لبانت
بهاران بستر و گل سایه بانت
به هر پیمانه میخواهی بنوشش
تمام خون عاشق نوش جانت



دو چشمت چلچراغ شام عاشق
نگاهت بستر آرام عاشق
سراپای وجود مهربانت
بهار آغاز بی انجام عاشق



زمین خاره را گندم بکارم
ترا روز درو با خود بیارم
به مویت خوشه‌ ای گندم ببندم
به پایت قوده‌ ای گندم گذارم



-F



-F


http://www.virtualafghans.com/afghanlyrics/lyrics/farhad_darya/safar.asp

-F



-F



-F



-F



C



-F



A



A



D



-F


از جلگه نور و علف با چشمه ساران آمدی

ای ابر نوروزی من، لبریز باران آمدی

از عشق و ابریشم به من سوغات محمل بسته ای

با کاروانی یک قلم سبز و بهاران آمدی

نام خدا، زین آمدن این کوتلی این تهمتن

مثل نسیم رحمتی، بر کشتزاران آمدی

برگ و نواجادوگری، حال و هوا جادوگری

واه ای صنوبر قامتم آشوب دوران آمدی

در خواب های شکرین، فوار می دیدم تو را

گل داد تعبیری چنان، که آبشاران آمدی


-F



D



-F


این نغمه سرا کیست بگو تا نسراید
بر این دل غمدیده دیگر غم نفزاید


نالنده و رنجور شـتابد ز ره من
در تیرگی شب سوی من ره بگشاید


این نغمه من بود که هرگز نسرودم
این مرغ رمیــــده به قفس باز نیاید


این نغمۀ من بود ز من گم شده دیریست
چشــــمم به رهش مانده مگر باز در آید


-F


کس نشد پیدا که دربزمت مرا یاد آورد مشت خاکم را مگر بردرگهت باد آورد یک رفیق دست گیری در جهان پیدا نشد تا بپای قصرشیرین نعش فرهاد آورد مشت خاکم را مگر بردرگهت باد آورد مگر باد آورد کیست تا ازروی غمخواری درین دشت جنون بهر دست وپای من زنجیرفولاد آورد مشت خاکم را مگر بردرگهت باد آورد مگر باد آورد آرزوی مرغ دل زین شیوه حیرانم که چیست تیر خون آلود خود را نزد صیاد آورد

-F


خلوتی كو كه خیالات تو آنجا ببرم
دیده بربندم و دل را به تماشا ببرم


قصه ام را به كدام آیینه فریاد كنم
شهر خود را به سر راه كی آباد كنم
v بار این درد همان خوب كه تنها ببرم


جلوه شوخ بهارم كه ز رنگ افتاده
مشت امیدم و در سینه تنگ افتاده
آه اگر حسرت امروز به فردا ببرم


گوشه یی كو كه تسلیكده ی دل باشد
عاشقی را وطنی باشد و منزل باشد
كه به آن گوشه دل بی سر و بی پا ببرم


بهتر آنست كه برخیزم و بی هیچ صدا
دست تنهایی خود گیرم و تنها تنها
عشق را وسوسه انگیزم و خود را ببرم


-F


آخر به پای عشق تو دل پیر میشود هر چند طفل اشک زمینگیر میشود

تار نگه به سوزن مژگان چو میکشم هر بخیه یی به دل بزن چیر میشود

نقشی بزن بر آیینه ای دل همین دمم فردا مگو که سایه ای تصویر میشود


-F


به لب حرف و به دل فرياد دارم ليلي رخ تر و خاطري ناشاد دارم ليلي غم ويرانگري كرده به جانم ليلي به جاي سينه درد آباد دارم ليلي

 

گلي رويت بهارستان عاشق شميمي گيسوانت جان عاشق سخن هاي خوشي نوش آفرينت غزل هاي سر ديوان عاشق

 

سرت گير آمدم دختر چي خواهي شدم عاشق از اين بهتر چي خواهي تمام هستي ام يك شهردل بود

كه بخشيدم تو را ديگر چي خواهي

-F


الا ای پیک گل رخسار کابل الا ای کابلی رفتار کابل سلام ما ببر هر صبحگاهی به دور افتادگان شهر کابل

 

دلم بسیار تنگ است مسافر دارم اخر مده آزارم آخر به همرایم به جنگ است مسافر دارم آخر مده آزارم آخر

 

دلم با غم تفاهم کرده ای دوست هوای شهر و مردم کرده ای دوست از آن روزی که تو آواره گشتی لبانم خنده را گم کره ای دوست

 

بیابان لاله زد صحرا چمن کرد زمین سبزینه های تر به تن کرد نسیم صبح در خون میکشد تن مگر آواره یی یاد وطن کرد

 


-F


همسر سرو قدت نی در نيستان نشکند

ساغر عمرت ز گردشهای دوران نشکند

نسبت هر گل که با رخسار زيبايت رسد

تا قيامت رنگ آن گل در گلستان نشکند

لاله رويم را هوای سير گلشن در سر است

ای صبا هُشکن که آن زلف پريشان نشکند

از جفا و جورشان خيلی کمايی ديده ام

تا ابد بازار ناز نازنينان نشکند

گرمی بازار اين شيرين لبان از حد گذشت

رفته رفته قيمت لعل بدخشان نشکند

مختلف افتاده از بس رسم و اوضاع زمان

نيست منظور نظر هر کس که پيمان نشکند

کام دل حاصل نمودن از فلک آسان مگير

کی دهد حلوا به کس تا يک دو دندان نشکند

در ميان لای و گل خير است اگر نانم فتاد

بوتل تيلم درين شام غريبان نشکند

زين سر ره عشقری کی می رود جای دگر

تا سر خود زير پای خوبرويان نشکند


-F


نگه تا کی گریزان دارم از تو

گرفتارم چه پنهان دارم از تو

نگه تا کی گریزان دارم از تو

گرفتارم چه پنهان دارم از تو

نگه تا کی گریزان دارم از تو

گرفتارم چه پنهان دارم از تو

برون آی از دلم ترسم بسوزی

از این آتش که در جان دارم از تو

برون آی از دلم ترسم بسوزی

از این آتش که در جان دارم از تو

نگه تا کی گریزان دارم از تو

گرفتارم چه پنهان دارم از تو

نگه تا کی گریزان دارم از تو

گرفتارم چه پنهان دارم از تو

اگر چون شعله بی تابم عجب نیست

که اخگر در گریبان دارم از تو

اگر چون شعله بی تابم عجب نیست

که اخگر در گریبان دارم از تو

نگه تا کی گریزان دارم از تو

گرفتارم چه پنهان دارم از تو

نگه تا کی گریزان دارم از تو

گرفتارم چه پنهان دارم از تو


-F


دلم را عشق از هر سو گرفته

خیالم را گل خود رو گرفته

گهی دشتم گهی جنگل گهی رود

وجودم را سرا پا او گرفته



عاشق تنهایی شهرم

گریه ام دردم خرابم

در هوای نازنین ات

آتشم دودم کبابم



عزیزم سخت دلتنگم کجایی

سر پا حیله و جنگم کجایی

به همرای در و دیوار این خانه

مثال شیشه و سنگم کجایی


-F


برو كه سخت ويرانم, برو كه سخت بربادم

از آن روزهاي سبز عشق مزن زخمم مده يادم

برو كه بيش ازين در من مجال غم كشيدن نيست

شكفتن فصل ميخواهد, مرا بال پريدن نيست

من آتش خانه اي دردم, تو باد آورده عشقي

من آهنگ طرح غربت, تو جان پرورده عشقي


-F


جانم ده قدت نیستم به بدت

ای دخترک وطن مه قربان جدت

جانم ده قدت نیستم به بدت

 

چیدم گل تر به یار چیدم گل تر

از لب لب جویبار چیدم گل تر

یکدسته نی یک سبد نی یک دامن نی

یک شاخه نی یک بهار چیدم گل تر

 

گل بچیدم برایت پرپرک شد نامدی

چشمای مه راه کشید خفتنک شد نامدی

دلبرک دو روزه دروغک هایت بسوزه

 

ای شوخ سر زلف تره آب کی داده ؟

چشم عسل مست تره خواب کی داده ؟

دم پشت خانیت سه باغچۀ انارست هی

باغبانت منم باغ تره آب کی داده ؟

 

دم خانه درآئی که مگم زود برآئی

دم خانه درآئی که مگم زود برآئی

 

نگار آمده قرار آمده

هییی که به صد سفر بهار آمده

 

بهار ملک ما جوره نداره

کس ازی سبز گل موره نداره

نبخشندم اگر باغ دو عالم 

نداره این دلم غوره نداره

 

نگار آمده هییی قرار آمده

که پس از سفر نگار آمده

که پس از سفر 

 

فرخار چه خوش است چه خوش هوائی داره جانم

آوای خنک چه سبزه زاری داره جانم

هر کس بره فرخار یاری بگیره

هرکس بره فرخار یاری بگیره

والا ره قسم عمری درازی داره جانیم

گفتمت ای دلربا یک شب که مهمانت کنم

دولت دیگر ندارم جانه قربانت کنم

 

یاری وفادار کجا میروی ؟

زپیشم ای یار چرا میروی ؟

در شب تاریک چراغت بودم

در شب مهتاب کجا میروی ؟

 

کف بزنید کف یار جوان میرقصد

کف بزنید کف پسته دهان میرقصد

 

محفل دوست داران جمع شده کل یاران

غزل خوانش کی باشه خود گروه باران

 

کف بزنید کف یار جوان میرقصد

کف بزنید کف پسته دهان میرفصد

کف بزنید کف پسته دهان میرقصد


F


لب پلوان تان فریادم آمد

به یادم روزگار شادم آمد

لب پلوان تان فریادم آمد

ده یادم روزگار شادم آمد

سبیل بانه جوانی با غم هایش

که عشق و عاشق ده یادم آمد

فرشته جان

دو چشم تو دو مصراع یک غزل است

فرشته جان فرشته جان

نگاه تو بی مثل است

فرشته جان فرشته جان

نگاه تو بی مثل است

جوانی نشه ای جام لبانت

بهاران بستر و گل سایه بانت

جوانی نشه ای جام لبانت

بهاران بستر و گل سایه بانت

به هر پیمانه میخواهی بنوشش

تمام خون عاشق نوش جانت

فرشته جان

دو چشم تو دو مصراع یک غزل است

فرشته جان فرشته جان

نگاه تو بی مثل است

فرشته جان فرشته جان

نگاه تو بی مثل است

دو چشمت چلچراغ شام عاشق

نگاهت بستر آرام عاشق

دو چشمت چلچراغ شام عاشق

نگاهت بستر آرام عاشق

سراپای وجود مهربانت

بهار آغاز بی انجام عاشق

فرشته جان

دو چشم تو دو مصراع یک غزل است

فرشته جان فرشته جان

نگاه تو بی مثل است

فرشته جان فرشته جان

نگاه تو بی مثل است

زمین خاره را گندم بکارم

ترا روز درو با خود بیارم

زمین خاره را گندم بکارم

ترا روز درو با خود بیارم

به مویت خوشه‌ ای گندم ببندم

به پایت قوده‌ ای گندم گذارم

فرشته جان فرشته جان

فرشته جان فرشته جان

فرشته جان فرشته جان

فرشته جان فرشته جان

فرشته جان فرشته جان


-F