نمیدانم دو درد امد به یکبار
غم نیستی ره نالم یا غم یار
غم نیستی ره پروایش ندارم
مرا کشته غم یار وفادار
I
الا گل دانه دانه دانه دانه
نگار بیوفا زنده نمانه
I
منو تو سبزه یک جوی و باریم
منو تو قصه یک روزگاریم
تو مانند ماه هی من چون ستاره
من و تو دوی و دوری نداریم
I
به همین کوچه به دو دو میروم گل
به دیدار گل نو میروم گل
اگر دانم گل نو از مه میشه
دو صد منزل به یکدم میروم گل
I
به ای کوچه گذر داری نداری
مه دل باختم خبر داری نداری
مه دل باختم دلکم پاره پاره
به زخمکهایش ملم داری نداری
I
خداوند عاشق را پیدا نمیکرد
که پیدا کرده بود رسوا نمیکرد
دل عاشق مثال دیگ سرپوش
سر دیگه کسی بالا نمیکرد
I
شب از سوز دل گفتم قلم را
بیا تعریف کن غمهای دلم را
قلم گفتا برو بیچاره عاشق
ندارم طاقت این کوه غم را
I
الله ای هم زبانم هم زبانم
زبان بازی نکو میسوزه جانم
الله گل دانه دانه دانه دانه
به هر جای عاشق است ناکام نمانه
I
سپید استی مپوش کالای سیاه را
به جلوه میکشی ظالم تو ما را
به جلوه میکشی خون دار و میشی
جوان استم ببین روی خدا را
I
دو سه روز است که یارم نیسته پیدا
مگم ماهی شد رفته به دریا
بسازم چنگک نوکش ز فولاد
بکشم یار خود از قعر دریا
