C

C

F

G

A

A#

C-



-F


 

بیا جان و بیا جانانهء من
بیا شمع و بیا پروانهء من
بیا لیلی که مردم از غم تو
تسلای دل دیوانهء من


بیا یار جان که با هم یار باشیم
میان پرده ء انار باشیم
میان پرده ء انار شیرین
یکی خواب و دیگر بیدار باشیم


غمت از قلب ناشادم نمیره
به گوشکها فریادم نمیره
بخوابم تا میان خانه خود
سلام گرمت از یادم نمیرم


ای نازنینم، ای نازنینم
به پیشت کمتر از خاک زمینم


الله یار جان تو کفتر باش مه باشه
مه میرم شهر کابل از تو باشه
خدا داند ببینیم یا نبینیم
خدا جانم نگهدار تو باشه


مه قربانت شوم یار همیشه
دلم از پیشکت کنده نمیشه
شما خو مردم دانسته استید
علاج کارکم آخر چه میشه


بهاران میشگوفد در نگاهت
ای پر از گل گشته جان من براهت
به بام آرزویم لانه کرده
آی پرستوهای چشمان سیاهت


ای نامم به نامت، نامم به نامت
توئی صیاد من ام آهوی دامت

 

به آسمان میرود این ابر تیره

مسافر میشود این نور دیده

مسافر میشوی زود تر بیایی

که دستمال پرشده ازآب دیده

به تن کردی گلم رخت سیاه را

کنم تعریف یار خوش نما را

به دنیا گر مه غمخواری ندارم

بگیرم دامن شیر خدا را

مه قربانت شوم سبزینه ای من

پر طاوس شوی بر سینه ای من

پر طاوس شوی عیبی نداری

سیاه سرمه شوی بر دیده ای من

به دستت جام آب باشد گل من

جمالت ماه نو باشد گل من

همان صاتی که از خانه برایی

دلم پیشت گرو باشد گل من

به زیر نور ماهتاب باشی یاری جانی

خماریت پی ناب باشی یاری جانی

به درگاهی وفا و مهربانی

دعا دارم که کامیاب باشی یاری جانی

الا یار از تو دستوردار نمیشم

قصم خوردم به هیچکس یار نمیشم

به شرط آن که تنها یارم باشی

به هیچ وجه ز تو بیزار نمیشم

چطور سختی کرده دردت به جانم

عجب درد است به کس گفته نتانم

دلم چون دود غم گشته عزیزم

بسوخت و پوده کرده استخوانم

ای واه خدایم، ای واه خدایم

دل دلبر نمیسوزه برایم

ای واه خدایم، ای واه خدایم

دل دلبر نمیسوزه برایم


-F