__TALL – شعر اهنگهای فارسی

-F

ای من روی ترا نقشی کشم در دیوار

سر سر پالیز دلبر جانمی

ای روزی در سلام تو بیایوم سد بار

کرته تن اویز دلبر جانمی

ای سد بار ایمو من نبینمت یک بار

لبایش عوس ریز دلبر جانمی

ای ارمان بر دلم بمانه نقش بر دیوار

کرته

سر سر پالیز

کرته تنز

لب

کرته

ای امد در برم چو گل به کف ساغر می

سر سر

ای او ز اتش می گرم من از صحبت وی

کرته

ای گفتم گلم من بوسه زنم لبت کی

لب

وای خندید او به عشوه گفت وقت گل نی

کرته

-F

C

F

G

A

A#

C-

-F

F#

G#

A

B

C#-

-F

A

E

G

-F

D

F

G

A

G

F

هی ، کیست تمام شعر عیران کده

جان دلبرکم زلف پریشان کده

جشن دی ماست یا که مهتاب است یا

گلموره ما شهر چراغان کده

ای سرو روان

ای غنچه دهان

در رقص دراید دلم از دیدن تو

رقصیدن تو زیباست خندیدن تو

ای سرو روان

ای غنچه دهان

در رقص دراید دلم از دیدن تو

گنجشکک سرزرین گلموره من

در دلبری بی‌مثال و بیجوره من

تنها نروی‌گه طاقتم طاق شده

من جوره تو باشم تو جوره من

B

https://www.afghansonglyrics.com/Artist/Lyrics/12368/Chera-Chera

A

D#

-F

Arami yee mani
Khosh kami yee mani
Dar ishq khod angezai
Bad nami yee mani

Rawshan kun shab hai mara
De kadahi roya yee mara
Saz kun az guitar ishq
Zam zamai
zam zamai fardai mara

Man shab o mahtab mani
Daftari sheri nab mani
Gar che be didi ashiqam
Ta ba Sahar
ta ba Sahar Dar khawb mani

-F

اي درد تو آرام دل من اي نام تو الهام دل من ياد تو سر انجام دل من وصلت ز جهان کام دل من من عشق ترا پنهان نکنم پيمان ترا ويران نکنم با غير تو من پيمان نکنم جان بخشمت و افغان نکنم باز آ ببرم اي دلبر من بنشين به کنار بستر من بنگر به دو چشمان تر من اي دلبر من, اي دلبر من!

-A

-F

یاد آن عهدی که شور عشق در سر داشتیم

الفتی با شاهد و مینا و ساغر داشتیم

خلوت ما بود هر شب روشن از روی مهی

در دل تاریک شب، خورشید انور داشتیم

هر کجا بزمی به پا می‌گشت از خوبان شهر

ما در آن بزم از حریفان جای برتر داشتیم

بر بساط عیش کوس پادشاهی می‌زدیم

چونکه ملک شادکامی را مسخر داشتیم

در شبستان ، راز با زیبا رخان سرو قد

در گلستان ، ناز بر سرو و صنوبر داشتیم

گاه با شعر و سرود و گاه با معشوق و می

تا نپنداری که جز این کار دیگر داشتیم

هرچه شعر و نکته و قول و غزل بد در کتاب

جمله را بهر نشاط بزم از بر داشتیم

جام بر کف، یار در بر، گوش بر قول و غزل

شوق در تن، ذوق در دل، شور در سر داشتیم

با چنین عشق و جوانی با چنین عیش و خوشی

کی خبر از کینه ی چرخ فسونگر داشتیم؟

او فسون‌هایی عجب می‌ساخت وز ساده دلی

آن فسون‌های عجب را جمله باور داشتیم

ما به خواب غفلت و بیدار چشم آسمان

در کمین خویش خصمی سخت منکر داشتیم

رفت بر باد آن بساط و شد پریشان جمع ما

تلخ شد عیشی که همچون شهد و شکر داشتیم

دل به طوفان بلا دادیم چون در زیر پای

ما شکسته کشتی بگسسته لنگر داشتیم

G

به درد دلم میرسیدی چه میشد؟

اگر ناله ام می‌شنیدی چی میشد

من از هستی خود به تنگم الهی

مرا گر نمی آفریدی چه میشد؟

دمی پیش بنشست یارم به پهلو

گر تو کم میتپیدی چه میشد؟

به یک عشوه از دست جور زمانه

اگر بنده را میخریدی چه میشد؟

F

هوس منزل لیلا نه توداری ونه من

جگرگرمی صحرا نه توداری ونه من

من جوان ساقی و توپیرکهن میکده ای

بزم ماتشنه و صهبا نه توداری ونه من

به که با نورچراغ تهی دامان سازیم تاقت جلوه ای سیما نه توداری ونه من

دگر ازیوصف گمگشته سخن نتوان گفت

تپش خون زلیخا نه توداری ونه من

خذف بود که در ساحل دریا چید یم دانه گهوریکتا نه توداری ونه من

G

B

به دختر دل نتی، دل میتپانه

نوک سوزن به جانت میخلانه

کار عاشقی دوختن تار خام است

که من پیوند میتم او می سکلانه

خپ خپکی بود، خپ خپکی بود

خپکی بود، خپکی بود، خپکی بود

کل کارش خپکی بود، قول و قرارش خپکی بود

خپکی بود، خپکی بود، خپکی بود

نگارم قد بلند است او خدا جان

به شیرنی مثل قند است او خدا جان

شده چندی که دیدارش ندیدیم

رفیقکم نظر بند است خدا جان

مه قربان سفیدی بند پایت

به حمام میروی جانم فدایت

به حمام میروی صابون نداری

لبم صابون زبانم سنگ پایت

D

از جلگه نور و علف با چشمه ساران آمدی

ای ابر نوروزی من، لبریز باران آمدی

از عشق و ابریشم به من سوغات محمل بسته ای

با کاروانی یک قلم سبز و بهاران آمدی

نام خدا، زین آمدن این کوتلی این تهمتن

مثل نسیم رحمتی، بر کشتزاران آمدی

برگ و نواجادوگری، حال و هوا جادوگری

واه ای صنوبر قامتم آشوب دوران آمدی

در خواب های شکرین، فوار می دیدم تو را

گل داد تعبیری چنان، که آبشاران آمدی

-F

C

G

دختر سحرا
خوش قدو بالا
لب لب دریا
دست به دست ما بیا هی
این‌ گشت گزار مزه میته
سیل لالزار مزه میته

من بلبلمو که در بهار مینالم
دیوانه شد از از فراق یار مینالم
اندر دل من که عشق او افتاده
میسوزم زار زار زار مینالم

A

F#

A

نسیمی کز بن آن کاکل آیو

مرا خوشتر ز بوی سنبل آیو

چو شو گیرم خیالت را در آغوش

سحر از بسترم بوی گل آیو

D

E

D

A#

دلم میشه برای تو بخانم بخانم یا نخانم سر راهی تو نقل گل بشانم بشانم‌یا نشانم دلم میشه‌ که راهته بگیرم بگیرم‌یا نگیرم بخاهی یا نخاعی ترا اخر به سویم میکشانم بدانی یا ندانی گپ خود را به کوشت میرسانم ز رسم دلبری او دلربای خبر داری نداری نهال باغ غشق او اشنای سمر داری نداری کبوتر های بی مهر او وفا را ز بامت میپرانم به شهر بیبسی او بیقراری بپایم یا نپایم به پیش مادرت به اوزرو زاری بیایم یا نیایم کبوتر های بی مهر او وفا را ز بامت میپرانم

C

D

A

Kabi Kabi mere dil me sdcsdc sdc sdcs dcs dc jjjj kkkk

-F

C

عمری دلم به ناوک نازش نشانه بود

جان دادنم برای رهت رایگانه بود

یکدم وصال یار و ندیدم به عمر خویش
با ان که آرزوی دلم جاودانه بود

رفتم که وام خویش بگیرم ز روی گل
افسوس که روی دلبر من در میانه بود

آن روزها چه شد كه غم يار داشتم
يادش بخيرباد چه زيبا زمانه بود

پرسيدم از كسي كه دلم را نديده يي
گفتا به گريه از پي شوخي روانه بود

-F

D#

-F

دور از رخ ات صحرای درد است خانهء من
خورشيد من کجايی سرد است خانهء من
خورشيد من کجايی سرد است خانهء من

من درد مند عشقم درمان من تويی تو
من پای بند صدق ام پيمان من تويی تو
اميد من تويی تو ايمان من تويی تو

بی تو کنون صحرای سرد است خانهء من
خورشيد من کجايی سرد است خانهء من
خورشيد من کجايی سرد است خانهء من

ديدم ترا زشادی از آسمان گذشتم
جانان من که گشتی ديگر زجان گذشتم
آخر خودت گواهی من از جهان گذشتم

دور از رخ ات صحرای سرد است خانهء من
خورشيد من کجايی سرد است خانهء من
خورشيد من کجايی سرد است خانهء من

غير تو من به دنيا يار ديگر ندارم
غير از خيال عشقت فکری به سر ندارم
سر ميدهم و ليکن دست از تو بر ندارم

دور از رخ ات صحرای درد است خانهئ من خورشيد من کجايی سرد است خانهء من خورشيد من کجايی سرد است خانهء من

D

-F

C

لیلا لیلا لیلا
لیلا همیشه لیلا
زدی آتش به جانم گل نمیشه لیلا

لیلا لیلا لیلا
لیلا را نازم لیلا
شیرین سبزک بلند بالا را نازم لیلا

الا یارجان بلد نیستم به خویت لیلا
منم عاشق به اخلاق نیکویت لیلا
اگر یک شب به سوی من بیای لیلا
به مثل گل کنم هر لحظه بویت لیلا

به دشت و کوه و سحرا من اسیرم لیلا
چو مجنون به لب هر در فقیرم لیلا
دمی دنیا ندیدم من وفایت لیلا
به مشحر تا که دامنت بگیرم لیلا

پیام عشق و را آغاز کردی لیلا
نیازم را چو دیدی ناز کردی لیلا
تو بودی کفتر خوشبختی من لیلا
ولی زود از برم پرواز کردی لیلا

B

يک دل ميگه: برو ، برو
يک دلم ميگه: نرو ، نرو
طاقت نداره دلم بی تو
بی تو چی کنم

پيش عشق ای زيبا، زيبا
خيلي کوچک است دنيا، دنيا
با ياد تو ام هر جا، هر جا
ترکت نکنم

احوال زار دلم را ندانی
با تو چی گويم که بر آن نمايی
بی تو نتابد نه مهری، نه ماه
بر شام تارم

سلطان قلبم تو هستی، تو هستی
دروازه های دلم را شکستی
پيمان ياری تو با من ببستی
چشم انتظارم

از برگ گل کاغذ سازم
نامه يی شيرين بپردازم
بنويسم از عشقم، رازم
ای نو گل من

بعد از سلام، ای دلدارم!
اول خيلی دوستت ميدارم
دوم ديدنت عادت دارم
بر دشت و دمن

سلطان قلبم تو هستی، تو هستی
دروازه های دلم را شکستی
پيمان ياری تو با من ببستی
چشم انتظارم

-F

بتی دارم كه گرد گل
ز سنبل سایه بان دارد

بهار عارضش خطی
به خون ارغوان دارد

غبار خط بپوشانید
خورشید رخـــش یا رب

بقای جاودانش ده
كه حسن جــــاودان دارد

چو عاشق می‌شدم گفتم
كه بردم گوهر مقصود

ندانستم كه این دریا
چه موج خون فشــان دارد

C

گاه در آغوش اين، گاه در آغوش آن
دل شده از دست من، تنگ به بر ديگران

تو به بر ديگری، کور شوم ، کور به
از تو و بزم تو گر، دور شوم دور به

با همه اينها به من،
لاف وفا ميزنی وای که ای بيوفا،
باز تو مال منی

اشک به چشمم نشست،
دوش چو بر خواستی رقص کنان با رقيب،
جان مرا کاستی

C

با تیر نگاهت به دلم میزنی خنجر الا دختر زرگر

آه خدا نگاهت کنه با این قدو پیکر الادختر زرگر

یگان نگاه یگان نظر بما بکو او بیخبر

گل رخ هستی رخت چو گل گلاب است

به خدا از غمکت دلم کباب است

هر روز دمی صبح مه دعایت بکنم

کز خانه برائی و صدایت بکنم صدایت بکنم

در زیر درخت پسته شینم معطلت

کزخانه برائی و نگاهت بکنم نگاهت بکنم

انگور ده تاک ها و انار ده باغ است

جانانه گکم چشم سیاهش زاغ است سیاهش زاغ است

گر یارم شوه دگر چی ارمان دارم

کزدست جفایش دلکم پر داغ است دلکم پر داغ است

C

صفا صفا میای

چمن فضا میاب

قدم فدم به سویم

چی خوشنما میای

عشوی تو ناز تو

رقس ن طرب ساز تو

مستی دلها بود

نغمه و اواز تو نغمه و اواز تو

تو شوخ عشوه سازی

تو ناز ناز نازی

بردی دل از کفم

به بازی بازی

قد رسا ره نازم

عدا عدا ره نازم

به دست مهربانت

گل حناره نازم

C

ز شادیها گریزم
در پناه نامرادیها
به جای راحت از گردون
بلا خواهم تو را خواهم

نمیدانم چو گل خندم
چو گل خندم ز بیدردی
دلی چون لاله با داغ
محبت آشنا خواهم

ز شادیها گریزم
در پناه نامرادیها
به جای راحت از گردون
بلا خواهم تو را خواهم

F

C

دل من ز تابناکی
به شراب ناب ماند
نکند سیاه و تاریک
که به آفتاب ماند

نه ز پای می نشیند
نه قرار می پذیرد
دل آتشین من که
به موج آب ماند

ز شبی سیاه چو نالم
که فروغ صبح رویت
به سپیدهً صحرگاه
و به مهتاب ماند

نه عجب حدر به عالم
اثری نماند از ما
که به آسمان نبینی
اثر از شهاب ماند

-F

تو عمرِ دوبآره تو جانِ دوبآره
تووصل ِدوبآره توعشقِ دوبآره

تآ بودن دلهآ من بآتو هم آغاز
تآ شهر غزلهآ من بآتو بَ پروآز

تآ بودن من بودن تو بودن هستی
تودر دلم اَستی تو در دلم اَستی

تو شعر نجیبآنه ی یک شآعر عآشق
در عشق و محبت همه سنجیده و صادق
تو مثل سکوت شب آرآمش خآطر
تو غنچه ی احسآس تو همرنگ شقآیق

تو مثل سحر مثل طلوع مثل امیدی
فرخنده ترین لحظه دیدار نویدی
تو مثل طبیبی که بَ درمآن دل من
آن لحظه رسیدی که بآید میرسیدی

E

کيستم من؟ رهنورد آواره و ديوانه يیکيستم من؟ رهنورد آواره و ديوانه يیداغ مجنونم ز دست بی کسی افسانه يیداغ مجنونم ز دست بی کسی افسانه يی

نی قبول زاهدم من، نی ز پير می فروشنی قبول زاهدم من، نی ز پير می فروشنی به مسجد راه دادند، نی در آن ميخانه يینی به مسجد راه دادند، نی در آن ميخانه يی

کيستم من؟ رهنورد آواره و ديوانه يیداغ مجنونم ز دست بی کسی افسانه يی

برگ خشکم از درخت آرزو افتاده امبرگ خشکم از درخت آرزو افتاده امنی بگلشن راه دادند نی در آتشخانه يینی بگلشن راه دادند نی در آتشخانه يی

کيستم من؟ رهنورد آواره و ديوانه يیداغ مجنونم ز دست بی کسی افسانه يیداغ مجنونم ز دست بی کسی افسانه يیداغ مجنونم ز دست بی کسی افسانه يی

Übersetzen in: Deutsch

-F

D#

-F

C-

عجب خوش رویی دلبر مهرویی
ای گل رحنای من تو کی را میجویی

شب را به خیال تو سحر خواهم کرد
دل را ز جفای تو خبر خواهم کرد
دانم که خیالات هدر خواهت بود
عمرم به خیال تو هدر خواهم کرد
عمرم به خیال تو هدر خواهم کرد

چشمان ترا به رنگ دریا دیدم
ابروی ترا شوخ و فریبا دیدم
این قامت بالای ترا مینازم
والله به بالله امید فردا دیدم

F

انان که سوار اسپ گلگون شده اند

از مککن التجاع بیرون شده اند

انان که مشهور اند به قانون شکنی

امروز نماینده قانون شده اندش

-F

گهی گهی از من یادی کن گهی گهی بربادم یادی کن در را برویم با خشم بستی سوگند عقت بیجا گسستی بر مژه اخر اشکم شکستی کبرت غرورت اینسا نشاید زیبایی تو دیری نماند دنیا سراید دنیا سراید

-F

شپې به مې وویل چې سبا به درته ووایم خو دا مې هیڅکله کوی ونشو زه به هر زخم د زخمي زړه درته وښایم خو یو مې هم درته ښودی ونشو سیتا قاسمي د دیدن تږې به دې وم خو درکتل به مې نه ستا بې دردي چې مې لیدله نو ژړل به مې نه شفیق مرید ته وې چې اوښکو تویولو ته دې پرینښودم ته وې چې اوښکو تویولو ته دې پرینښودم دا جمله پاتې شو ویلو ته دې پرینښودم تا سره مینه لرم، تا سره مینه لرم تا سره مینه لرم، تا سره مینه لرم

-F

از تو من میخواهم تا که یارم باشی
تا بقا یار من در کنارم باشی

تو بیا تا با هم درد علفت بازیم
همه ای دنیا را شهر فرحت سازیم

بی تو دنیای من رنگ غم میگیرد
بی تو قلب عاشق جا به جا میمیرد

-F

ياد روزگار شيرين، خاطرات عشق ديرين
ياد بوسه های گرمت، آن لبان نمکين

سرم در آغوش گرمت، لبم بر لبان نرمت
در سکوت نيمه شب ها، به اميد و آرزو ها

گفتی چو بهار آيد، گل و سنبل باز آيد
بار ديگر تو ز من خواه، عشق ديرين خود را

-F

اگر تو یارک من باشی
من به دنیا غمی ندارم
اگر تو مهمان من باشی
من به دنیا همه را دارم

اگر یک شب تو آیی به برم
همه گلها به سرت می پاشم
اگر تو یاد نمایی از من،
از خوشی تا به سحر می گویم

که تو دلدار منی، که تو جانان منی که تو غمخار منی، دوستت دارم

اگر یک شب مهربان شوی،
از روی لطف بگیری خبرم

اگر از ناز به رویم خندی،
بکشم دردي را به چشم ترم

-F

دل خریدار تو باشد

من خریدار تو ام

مبتلای دل اسیر دل گرفتار دلم

در سر شمشیر مژگا در دم تیر نگاه

میروم با دل عجب یار وفادار دلم

گاه لیلی گاه مجنون گاه

-F

امروزبه دامان تو یک مشت غبارم
چون شاخه ای خشکیده درآغوش بهارم

ازمستی من شهرت میخانه خراب است
افتاده به چشمانی سیاهی سروکارم

باخاک سیاه قطره ای باران چی توان کرد
هرگز نگذاری چراغی به مزارم

-F

به بزم خموشان شكستم صدا را
اميد كه بداني غم بي حيا را

مرا كرده خاموش غم بيوفايي
تو نيكو بياموز, حديث وفا را

شدم در نگينت, مپيچان جبينت
دل نازنينت پسنديده ما را

-A

-F

یا رب دردی که ناله اغاز کنم

شوری که سرود

شوری که سرود شوق را ساز کند

چشمی که به سوی

چشم که به سوی خویش چون باز کند

ان گم شده را

ان گم شده را ز دور اواز کند

من میسوزم

-F

زهجرانت عزيز من هميشه چشم تر دارم،
نه پيام تو ميآيد و نه از حالت خبر دارم

اگر مردم ز من پرسند چرا رنگت خزان گشته
جواب شان همين گويم که یار در سفر دارم

نمیدانم گناه ام چیست که رنجیده زمن یارم
بگو از من به دلدارم که در بندش گرفتارم

-F

این نغمه سرا کیست بگو تا نسراید
بر این دل غمدیده دیگر غم نفزاید

نالنده و رنجور شـتابد ز ره من
در تیرگی شب سوی من ره بگشاید

این نغمه من بود که هرگز نسرودم
این مرغ رمیــــده به قفس باز نیاید

این نغمۀ من بود ز من گم شده دیریست
چشــــمم به رهش مانده مگر باز در آید

-F

گله گذاری کنم یا جان سپاری کنم
خون دل از دو دیده به گریه جاری کنم
آخر بگو گناهم چی بود
میگذرد هر چی بود و نبود

شنو درد دل ناکامم ای دوست
بدانی درد بی درمانم ای دوست
چی کنم زنده باشم تو نباشی
که من آغاز نا فرجامم ای دوست
حالی خرابم ببین چشمی پر آبم ببین
چیست گناهم ظالم سینه کبابم ببین
آخر بگو گناهم چی بود
میگذرد هر چی بود و نبود

درخت بی بهارم بی تو ای دوست
غمین و بیقرارم بی تو ای دوست
میان کوچه های سرد هجران
غریب روزگارم بی تو ای دوست
پناهی دلم تویی صدای دلم تویی
بعد از خدای یکتا خدای دلم تویی
آخر بگو گناهم چی بود
میگذرد هر چی بود و نبود

-F

چطو باور بکنم غـم تنهـا شـدنه
غـم تنهـا شـدن و درد رسـوا شـدنه
زندگی هـر نفسش درد و غـم است
عمر خـوشبختی آدمـا کم است

بیتو من زندگی ره به چه مـعنا بکنم
چی بگـویم دل مـه که دل آسـا بکنم
زندگی سـر برسـه درد و غـمش
شوه لبریز خـوشـی هـر قدمش

کاش میشـد که تره روزی پیدا بکنم
عقده هـای دل مـه پیش تو وا بکنم
زندگی جاده خـوشبختی شوه
راه آسـایش هـر سختی شوه

-F

دوری مکن دوریت مشکل است
بازا بمان جای تو در دل است
بی روی تو من چه ها میکشم
بی تو صنم زنده گی مشکل است
مجبور رسم زمانه شدم
رنج‌ها کشیدم همین حاصل است

تو میروی من دعا میکنم
رفتی کجا گریه ها میکنم
ترکم نمودی خطای تو ‌است
بر گرد و آ من صفا میکنم

هر جا روم عکس تو‌پیش روست
مردم ز درد بر دلم نام توست
گر تو ‌بگوی خطای من است
دیدار رویت به دل آرزوست

-F

بیا که بریم باغ، کدام باغ

همان باغ که لیلا میله دارد

بیا که بریم دشت، کدام دشت

همان دشت، که مجنون خیمه دارد

ز لیلا خبری نیست

ز مجنون اثر ی نیست

به باغش میوه نیست

اگر باد صبا پیدا نمیشد

دهان غنچه گل وا نمیشد

اگر لیلی ره میدادند به مجنون

در عالم عاشقی رسوا نمیشد

ستاره در هوا یاقوت نگردد

به مثل من کسی عاشق نگردد

بمان دست چپت زیر سر من

خداجان تا قیامت صبح نگردد

-F

درکنـــــــــــج دلــم عشق کســی خانــــه ندارد
کـــس جـای در ایــن خــانهء ویــــرانه نــــدارد

دل را بکــــــــف هــر کــه نهـــــم باز پس آورد
کـس تاب نگهــــــــــداری دیـــــوانه نـــــدارد

در بـزم جهـــان جــز دل حســـرت کـش ما نیـست
آن شمــــع که میســــوزد و پــروانـــه نـــــدارد

گفتــــم مــه مــن از چــه تـو در دام نیفتـــــــی
گفتــــــا چـــه کنــم دام شمـا دانـــــه نـــــدارد

ای آه مکـــش زحمـــــت بیهــوده كه تاثیــــــــر
راهــــــی به حــــریم دل جـــانانـــــه نـــــدارد

-F

لبهای سردم جان گرفت از ساغرِ لبهای تو
دیوانگی دارد دِلم از عشق و از سودای تو

دانم نگاهی مست تو آتش به ساغر میزند
در آسمان عشق تو مرغ دلم پر میزند

میلرزه آخر اسمان تا رخ کشید از نقاب
شبهای خاطر شد سفید ای افتاب ای افتاب

D

E

-F

الا یار جان مشو از زینه بالا

که بالای سر ماست الله و تعلی

بریم زیارت کنیم شیر خدا را

خدا کامیاب کند هر دوی ما را

آبی خوشم آمد گلابی خوشم آمد

در بین دلبرها چشم آبی خوشم آمد

به تو سیل میکنم از پشت در وا

مه که زنگ میزنم گوشی را وردار

مه که زنگ میزنم زنگ محبت

به دوستی ات قسم گوشی را وردار

چی گردانم که از تو دل بگیرم

مگر من زیر به زیر خاک بگیرم

به قانون محبت روز محشر

تو را بر خون خود قاتل بگیرم

B

نسیم عاشق پرورد جلگه های یار
نور خدایی یار یار، نور خدایی

هزار و یک شب رفته که در نقاب گل
نمینمایی یار یار، نمینمایی

تو اول راهی تو تمام راهی
پناهی مایی نی نی جهان پناهی

لباس پاک آبی ترانهء نه آبی
چی خوش لقایی یار یار چی خوش لقایی

الهی ای یار جانت نبینه آزار
وجود نازک یکدم نگرده بیمار

دل از تو تازه دلبر، تنم ز تو آباد
امید مایی یار یار امید مایی

-F

من بی مایه که باشم که خریدار تو باشم

حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

خویشتن بر تو نبندم که من از خود نپسندم

که تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم

من چه شایسته آنم که تو را خوانم و دانم

مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم

-F

وقتی هوایت با دیگران است

با من نگاهت نامعربان است

وقتی دل تو با دیگران است نا مهربان است

گفتنی ها در اینه های چشمت اعیان است

بیا که بیکسو بیمارم ای گل

مبادا بیتو جان بسپارم ای گل

بشین پیشم که از درد جدای

برایت گفتنی ها دارم ای گل

مرا کشته نهانی دیدنایت

نهانی دیدن و خندیدنایت

دگر در کاکگی عیبی نداری

الله کم کرده گپ نشنیدنایت

C

E

F

G

A

A#

B

C-

D-

E-

پس از این زاری نکن هوس یاری مکن تو ای ناکام دل دیوانه دل دیوانه به مزار سینه ام با غم دیرینه ام بخواب آرام دل دیوانه دل دیوانه چه بگویم با من ای دل چه ها کردی تو مرا با عشق او آشنا کردی پس از این زاری نکن هوس یاری مکن تو ای ناکام دل دیوانه دل دیوانه

با تو رفتم بی تو باز آمدم از سر کوی او دل دیوانه پنهان کردم در خاکستر غم آن همه آرزو دل دیوانه چه بگویم با من ای دل چه ها کردی تو مرا با عشق او آشنا کردی پس از این زاری نکن هوس یاری مکن تو ای ناکام دل دیوانه دل دیوانه

-F

شوخی پرواز من رنگ بهار ناز کیست؟

چون پر طاووس خود را

چون پر طاووس خود را در چمن گم کرده ام

مرغ دل را هم از طوفان بلا گم کرده ام

من در این ویرانه منزل

گنج ها گم کرده ام

مرغ دل را هم از طوفان بلا گم کرده ام

از زبان دیگران درد دلم باید شنید

کز ضعیفی ها چو نی راه

کز ضعیفی ها چو نی راه سخن گم کرده ام

مرغ دل را هم از طوفان بلا گم کرده ام

من در این ویرانه منزل

گنج ها گم کرده ام

مرغ دل را هم از طوفان بلا گم کرده ام

C

-B

C

D

E

F#

G

A

A#

B

C#-

D#-

درخت خاطراتم خشک و زرد است
غمی با جسم و جانم در نبرد است

ز مستی لبان سرخ لیلی...
دل مجنون من میخانه گرد است

طراتم

-F

تا تو رو دیدم یار تا تو رو دیدم
جامه دریدم یار تا تو رو دیدم
تا تو رو دیدم یار جامه دریدم

سخنای کم و زیاد ای پریزاد
از تو شنیدم یار تا تو رو دیدم

عاشق و زارت منم
مونس و یارت منم
صید شکارت منم
تا تو رو دیدم یار

از من جدایی مکن
نا آشنایی مکن
گل بی وفایی مکن
تا تو رو دیدم

ای پریزاد مرا
دادی بر باد چرا
نکردی شاد مرا
تا تو رو دیدم

D

F#

G

A

A#

C-

D-

سیمین بری گل پیکری آری

از ماه و گل زیباتری آری

همچون پری افسونگری آری

دیوانهٔ رویت منم

چه خواهی دگر ازمن

سرگشتهٔ کویت منم

نداری خبر از من

هرشب که مه درآسمان

گردد عیان دامن کشان

گویم به او راز نهان

که با من چه‌ها کردی

به جانم جفا کردی (۲)

هم جان و هم جانانه‌ای اما

در دلبری افسانه‌ای اما

اما ز من بیگانه‌ای اما

آزرده‌ام خواهی چرا

تو ای نو گل زیبا

افسرده‌ام خواهی چرا

تو ای آفت دلها

عاشق کشی شوخی فسون کاری

C

E

F

G

G#

A#

C-

A

-A#

C

C#

D#

F

G

G#

A

A#

C-

C#-

D#-

-F

از حال دلم خبر نداری
ای نور دو چشم دیده من
سویم تو چرا نظر نداری

رفتی و نگاه بما نکردی
درد دل ما دوا نکردی
ترسی تو هم از خدا نکردی
رحم به دو چشم ما نکردی

دایم دلم از غم تو خون است
بیماری دل ز حد فزون است
با هیچ زبان نمیتوان گفت
این غشق که نیست او این جنون است

-F

کس نشد پیدا که دربزمت مرا یاد آورد مشت خاکم را مگر بردرگهت باد آورد یک رفیق دست گیری در جهان پیدا نشد تا بپای قصرشیرین نعش فرهاد آورد مشت خاکم را مگر بردرگهت باد آورد مگر باد آورد کیست تا ازروی غمخواری درین دشت جنون بهر دست وپای من زنجیرفولاد آورد مشت خاکم را مگر بردرگهت باد آورد مگر باد آورد آرزوی مرغ دل زین شیوه حیرانم که چیست تیر خون آلود خود را نزد صیاد آورد

-F

دلیچیده است در دل گوشم صدای تو
در سینه میتپد دل من از برای تو

عشق من و تو رنگ گرفت از زبان شعر
شعری به من سرودی و من هم برای تو

کاندم ز بخت و طالع خود میزدی سخن
بوسیدم از وفا گل من دست و پای تو

رفتی و ترک کرده ی ای بیوفا مرا
کاخر بگو گناه من است یا خطایی تو

-F

خلوتی كو كه خیالات تو آنجا ببرم
دیده بربندم و دل را به تماشا ببرم

قصه ام را به كدام آیینه فریاد كنم
شهر خود را به سر راه كی آباد كنم
v بار این درد همان خوب كه تنها ببرم

جلوه شوخ بهارم كه ز رنگ افتاده
مشت امیدم و در سینه تنگ افتاده
آه اگر حسرت امروز به فردا ببرم

گوشه یی كو كه تسلیكده ی دل باشد
عاشقی را وطنی باشد و منزل باشد
كه به آن گوشه دل بی سر و بی پا ببرم

بهتر آنست كه برخیزم و بی هیچ صدا
دست تنهایی خود گیرم و تنها تنها
عشق را وسوسه انگیزم و خود را ببرم

-F

آخر به پای عشق تو دل پیر میشود هر چند طفل اشک زمینگیر میشود

تار نگه به سوزن مژگان چو میکشم هر بخیه یی به دل بزن چیر میشود

نقشی بزن بر آیینه ای دل همین دمم فردا مگو که سایه ای تصویر میشود

-F

دل آدم میشـه چشـم هـمـه دنیا ره بخانه
دل آدم میشـه راز هـمـه دلهـا ره بدانه

دل آدم میشـه باور بکنه زندگی ره

دل آدم میشـه از خود همه غـمها ره برانه

دل آدم چقدر خـواهش بیجا میکنه
دل آدم به خدا آدمـه رسـوا میکنه

چه میشـد چشـم آدم تر نمیشـد
گل لبخند او پرپر نمیشـد
چه میشـد آدمـا خـوشبخت بودن
دیگه ای درد وغـم باور نمیشـد

چه میشـد زندگی پر از صفا بود
دل آدم ازین غـمـهـا رهـا بود
چه میشـد با تمـام مـهـربانی
دیگه دنیا به کام آدمـا بود

C-

روشنی چشمم
بی تو نتوانم یک شبی با خود
بودن و زیستن

عشق تو بر من
زجر ها دارد
وصل تو و اما
راز ها دارد

من به اعتبارت
گریه سر دادم
در ره وصلت
چشم براه بودم

قهر مکن بر من
ای دل آرامم
زود باز امشب
تو مرنجانم

تو امید من
تو پناه من
تو شکوه عشق
قصه هایی من

-F

فدای چشم نمناکت شوم یار

جگر خونی چرا خاکت شوم یار

نمیکشم نمیکشم دگر جفای ترا

ندیده ام ندیده ام مهر و وفای ترا

شب تاریک آمد خوابم نیامد

نشستم تا سحر خوابم نیامد

نشستم تا دمی صبح قیامت

قیامت آمد و یارم نیامد

نمیدانم رقیبم میشی یا نی

تنها هستم حبیبم میشی یا نی

به عشقت مبتلا گردیده ام من

مریض هستم طبیبم میشی یا نی

-F

اي دل جهان به کام تو شد شد نشد نشد

دولت اگر غلام تو شد شد نشد نشد

اين دختر زمانه که هر دم به دامني ست

يکدم اگر به کام تو شد شد نشد نشد

اين سکه ي بزرگي و اقبال و سروري

يک روزهم به نام تو شد شد نشد نشد

چون کار روزگار به تقدير يا قضاست

تقدير بر مرام تو شد شد نشد نشد

روز ازل چو قسمت هر چيز کرده اند

عيشي اگر سهام تو شد شد نشد نشد

چون بايد عاقبت بنهي خانه را به غير

آباده کاخ و بام تو شد شد نشد نشد

زان مي که تر کنند دماغي به روز غم

يک قطره گر به جام تو شد شد نشد نشد

دامي به شاهراه مرادي بگستران

اين صيد اگر به دام تو شد شد نشد نشد

يک دم غنيمت است بنوشان و مي بنوش

صبح اميد شام تو شد شد نشد نشد

در درگه ملک چو غلامان بزي حکيم

بر حضرتش مقام تو شد شد نشد نشد

-F

به خدا که از غم عشقت نگریزم نگریزم

وگر از من طلبی جان نستیزم نستیزم

ز جلال تو جلیلم ز دلال تو دلیلم

که من از نسل خلیلم که در این آتش تیزم

سحرم روی چو ماهت شب من زلف سیاهت

به خدا بی‌رخ و زلفت نه بخفتم نه بخیزم

به خدا که از غم عشقت نگریزم نگریزم

وگر از من طلبی جان نستیزم نستیزم

-F

سبزینه رنگ آمده مهمان می
آتشکی میزنی در جانمی
سر به قدمهای خوشت مینهم
هر نفسم میشوی مهمانمی

دو چشم یارکم مثل ستاره
خبر از حال زارم کس نداره
گریان کرده شب و روز کور گشتم
از این ملک میبرند یارک ماره

الا دختر تو زیبای زمینی
خوشا آنکس که با او هم نشینی
اگر چی نیست آواز تو متبوع
به از لیلا به از نوش آفرینی

قد باریک نیم داری رفیق جان
تو از کی ترس و بیم داری رفیق جان
مه قربان قدم های تو دلبر
محبت از قدیم داری رفیق جان

G

من مست بهار حسنت
ای آهوی صحرای
چرا پیشم نمی آیی

من امشب بخود حیرانم
میدانم نمیدانم
دلبسته کجا آیا
حیران و پریشانم

من عشق تو دارم در سر
ای آهوی صحرای
چرا پیشم نمی آئی

می نوشی نمیکردم من
نوشیدم می حسنت
تومی نوش من کردی
بیشتر تودل آرای

من فکر تو دارم در سر
ای آهوی صحرای
چرا پیشم نمی آئی

-F

با نگاهِ خود تباهم کرده ای همنیشین با اشک و اهم کرده ای

گفتی روزی میشوم مهمانِ تو ای سیاه چشمان سرم قربانِ تو

شده عمری چشم برهم کرده ای

عشقِ تو باشد به تار و پودِ من

ای فدایت هستی، من بودِ من بی‌ سبب غرقِ گناهم کرده ای

-F

اين غم بی حيا مرا باز رها نمی کند

از من و ناله های من هيچ حيا نمی کند

گشته ز ناله نای من خوشتر از گلوی نی

ناله اثر نمی دهد نای نوا نمی کند

رفته و ميرود هنوز هر کی به هر کجا بود
تکيه به زندگی مکن عمر وفا نمی کند

گفت همنی آه ترا گريه ز چيست گفتمش گريه ز چيست گفتمش

آنچه که اشک می کند آب بقا نمی کند

-F

دست از طلب ندارم تا کام من بر آيد يا جان رسد به جانان يا جان ز تن بر آيد

از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم خود کام تنگ دستان کی زان دهن بر آيد

بگشای تُربتم را بعد از وفات بنگر کز آتش درونم دود از کفن بر آيد

-F

شب است و باز دل من بهانه میگیرد
غمی غریب دلم را نشانه میگیرد

هوای دیدن تو ای تولد خورشید
تمام هستی من را شبانه میگیرد

بسیط خاطر من وقف یاد های تو باد
که از حضور تو چشمم ترانه میگیرد

فضای آبی بودن زنام تو لبریز
زتو درخت امیدم جوانه میگیرد

اسیر چشم تو هستم فضای بودن من!
بیا که بی تو دلم از زمانه میگیرد

-F

برگرد که ازکردت پشیمان میشی آخیر
مهتاج به عشقی منی حیران میشی آخیر
پشیمان میشی آخیر

از عشق بپرهیز
نگفتم به تو صد بار
با درد و غمش دستو گریبان میشی آخیر
پشیمان میشی آخیر

از دیده من ایستم آیی
هرجا روی بازیچه طفلان میشی آخیر
پشیمان میشی آخیر

پیمانی وفارا مشکن
رای خدانیست
چون ساسله مو پریشان میشی آخیر
پشیمان میشی آخیر

-F

الا ای پیک گل رخسار کابل الا ای کابلی رفتار کابل سلام ما ببر هر صبحگاهی به دور افتادگان شهر کابل

دلم بسیار تنگ است مسافر دارم اخر مده آزارم آخر به همرایم به جنگ است مسافر دارم آخر مده آزارم آخر

دلم با غم تفاهم کرده ای دوست هوای شهر و مردم کرده ای دوست از آن روزی که تو آواره گشتی لبانم خنده را گم کره ای دوست

بیابان لاله زد صحرا چمن کرد زمین سبزینه های تر به تن کرد نسیم صبح در خون میکشد تن مگر آواره یی یاد وطن کرد

-F

لیلا، لیلا !

ماایم عاشق وشیدا

غم جهان بیان کند

دوچشم اشکریزتو

مکن بمان که لب‌نهم

به زلف مشکبیز تو

شکستی کشتی دلم

به بحراشک از چه رو

!مرابسوی توکشد، لبان بوسه خیزتو

تو خوشنما و دلبری

مثال ماه و مشتری

دل هزار سنگدل،. به عشوه ای تو میبری !

مکن که گریه میبرد جوانی او طراوتم

خیال کن که عشق من

مجاز بودو سرسری

-F

G#

F

G

G#

A#

C-

C#-

-F

در خاطرم هوای تو استو تو نیستی‌‌‍

در کوچه انتظار تو استو تو نیستی

بیتو چی میکشد دل من از خدا بپورس

غمهای بیشمار تو استو تو نیستی

با هرکسی جفای تورا قصه میکنم

هرگوشه یادگار تو استو تو نیستی

C

D

D#

E

F

G

G#

A

B

C-

باد بهار آمد و آورد بوی تو

شد تازه باز در دل من آرزوی تو

چون غنچه ای که باز شود در سپیده دم

گردد شکفته این دل خونین به روی تو

تا پاکتر به روی تو افتد نگاه من

خود را به اشک شوید و آید به سوی تو

دانی چه شد نصیب من از نو بهار عشق؟

گلهای حسرتی که فشاندم به کوی تو

در آرزوی آنکه چو گل در برت کشم

هر صبح چون نسیم دویدم به کوی تو

ای دل عزیز دار که داروی زندگی است

آن می که دست عشق کند در سبوی تو

-F

آمد نفس صبح و سلامت نرسانيد

بوی تو بياورد و پيامت نرسانيد

يا تو به دم صبح سلامی نسپردی

يا صبحدم از رشک سلامت نرسانيد

من نامه نوشتم به کبوتر بسپردم

چه سود که بختم سوی بامت نرسانيد

بر باد سپردم دل و جان تا به تو آرد

زين هر دو ندانم که کدامش نرسانيد

C

-A#

C

C#

D#

F

G

G#

A#

C-

C#-

غزل چشم تو امشب همه جا میبارد

باز امشب به سرم لطف خدا میبارد

آسمان دلم از آبی عشق تو پر است

گل خورشید تو در آینه ها میبارد

باز در سوز من آهنگ نگاهت جاریست

از می عشق عجب بی سر و پا میبارد

-F

سلسله موی دوست، حلقهٔ دام بلاست

حلقه دام بلاست …

سلسله موی دوست، حلقهٔ دام بلاست

حلقه دام بلاست …

هر که در این حلقه نیست

هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

فارغ از این ماجراست …

دلشدهٔ پای بند، گردن جان در کمند

زهره گفتار نِه …

زهره گفتار نِه، کاین چه سبب وان چراست

کاین چه سبب وان چراست …

گر بزنندم به تیغ …

گر بزنندم به تیغ، در نظرش بی‌دریغ

دیدن او یک نظر …

دیدن او یک نظر، صد چو منش خونبهاست

صد چو منش خونبهاست …

دانلود آهنگ سلسله مو محمدرضا شجریان

گر برود جان ما …

گر برود جان ما در طلب وصل دوست

در طلب وصل دوست…

حیف نباشد، که دوست …

حیف نباشد، که دوست دوست تر از جان ماست

دوست تر از جان ماست …

گر بنوازی به لطف …

گر بنوازی به لطف، ور بگدازی به قهر

حکم تو بر من روان …

حکم تو بر من روان، زجر تو بر من رواست

زجر تو بر من رواست

سلسله موی دوست …

سلسله موی دوست، حلقهٔ دام بلاست

حلقه دام بلاست …

سلسله موی دوست، حلقهٔ دام بلاست

حلقه دام بلاست …

هر که در این حلقه نیست

هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

فارغ از این ماجراست …

دانلود تصنیف سلسله مو محمدرضا شجریان

-F

بمقابل دو چشمم چه چشم سیاه نشسته

به کمین زلف لیلی همه جا بجا نشسته

کف دست نازنینش به حنا چه زیب دارد

که به لوح نقرهً خام ورق طلا نشسته

چه شود که گر سر خود سر زانویم گذاری

تو به خواب ناز باشی من بی نوا نشسته

-F

کاش چون پاییز بودم

کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم

کاش چون پاییز بودم

کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم

کاش چون پاییز بودم

برگهای آرزوهایم یکایک زرد میشد

زرد میشد، زرد میشد

سینه ام با آفتاب دیدگانت زرد میشد

زرد میشد، زرد میشد

سینه ام با آفتاب دیدگانت زرد میشد

زرد میشد، زرد میشد

کاش چون پاییز بودم

کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم

کاش چون پاییز بودم

ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ میزد

چنگ میزد، چنگ میزد

اشکهایم همچو باران دامنم را رنگ می زد

رنگ می زد، رنگ می زد

اشکهایم همچو باران دامنم را رنگ می زد

رنگ می زد، رنگ می زد

کاش چون پاییز بودم

کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم

کاش چون پاییز بودم

-F

اگر شراب دهد پیر می فروش مرا

درین بهار نبینی دیگر به هوش مرا

تو ای حریف مپندار آنقدر خامم

به هفت دیگ خود افلاک داده جوش مرا

گلم به صحن چمن جلوۀ دگر دارم

چه می برید به دوکان گلفروش مرا

چه خوش ترانه ای سر کرده ام درین گلشن

خدا کند که نسازد فلک خموش مرا

G

به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم

بهار توبه شکن می‌رسد چه چاره کنم

سخن درست بگویم نمی‌توانم دید

که می خورند حریفان و من نظاره کنم

چو غنچه با لب خندان به یاد مجلس شاه

پیاله گیرم و از شوق جامه پاره کنم

به دور لاله دماغ مرا علاج کنید

گر از میانه بزم طرب کناره کنم

ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت

حواله سر دشمن به سنگ خاره کنم

گدای میکده‌ام لیک وقت مستی بین

که ناز بر فلک و حکم بر ستاره کنم

مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی

چرا ملامت رند شرابخواره کنم

به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی

ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم

ز باده خوردن پنهان ملول شد حافظ

به بانگ بربط و نی رازش آشکاره کنم

-F

به تار مویت زولانه شوم

به شمع رویت پروانه شوم

به هر ادایت دیوانه شوم

که نازنینی

چو آفتابی در شام و شبم

تو شعرنابی دایم به لبم

تو چون ربابی وقت طربم

تو چون ربابی

خروش عشق و دنیای منی

به نیمه شب ها رویایی منی

به هر کجایی پیدای منی

به هر کجایی

-F

باران شوم، تاببارم قطره قطره

سر روی ترا بوسه زنم

شمال شوم، تا وزم سوی دیارت

آبروی ترا بوسه زنم

ستاره آسمان است ریزه ریزه

مگر ابر سیاه از قبله خیزد

خداوندا مرا باران بسازی

سری ذلف های یارجانم بریزم

باران شوم، تاببارم قطره قطره

سر روی ترا بوسه زنم

شمال شوم، تا وزم سوی دیارت

آبروی ترا بوسه زنم

دو زلفانت بود تار ربابم

چه میخواهی از این حال خرابم

تو که با ما سر یاری نداری

چرا هر نیمه شب آیی به خوابم

باران شوم، تاببارم قطره قطره

سر روی ترا بوسه زنم

شمال شوم، تا وزم سوی دیارت

آبروی ترا بوسه زنم

ببر ای عاشق چشم آسمان ها

که چشمانم شده از غصه دریا

بریز یک ریز باران بهاری

که باز آیی غبار غم از این جا

باران شوم، تاببارم قطره قطره

سر روی ترا بوسه زنم

شمال شوم، تا وزم سوی دیارت

آبروی ترا بوسه زنم

C

-G

-B

C

D

D#

G

G#

C-

D-

D#-

بیا که روی دم رویت بمانم

سر بالای زانویت بمانم

که ماتو میشوه نو

به جانم آمده تو

سره‌ بالای زانویت چی باشه؟

لب با لبی خوشبویت بمانم

که ماتو میشوه نو

به جانم آمده تو

همه مردم شده ای خدایا دشمن

همی گپ کاش میبود در دل من

در بیرون گپ نمیبود

دلبر میبود پیش من ای

الا یار جان تو کفتر باش مه باشه

رفیق بیوفا هرگز نباشه

که ماتو میشوه نو به جانم آمده تو

رفیق بیوفا سوان عمر است

که مغز استخوان را میتراشد

که ماتو میشوه نو به جانم آمده تو

سفید استی دو چشمکهای ماشی

خدا کنه که بیوفا نباشی

که ماتو میشوه نو به جانم آمده تو

به غیر از من اگر یاری بگیری

سر شو تو کنی صبح مرده باشی

که ماتو میشوه نو به جانم آمده تو

همه مردم شده ای خدایا دشمن

همی گپ کاش میبود در دل من

در بیرون گپ نمیبود

دلبر میبود پیش من ای

به یار بیوفا صد بار نالم

ندارد زره ای مهر و محبت

که ماتو میشوه نو به جانم آمده تو

به هر قریه رود صد یار گیرد

به یک یار کی کنه صبر و قناعت

که ماتو میشوه نو به جانم آمده تو

خودت گفتی بمان ماتو بشینه

ده پهلویم بیا هیچ کس نبینه

که ماتو میشوه نو به جانم آمده تو

به شرط گفتی چند بوسه میتم

داغ دندان در رویکم نشینه

که ماتو میشوه نو به جانم آمده تو

همه مردم شده ای خدایا دشمن

همی گپ کاش میبود در دل من

در بیرون گپ نمیبود

دلبر میبود پیش من ای

-F

بی گفتگو به کلبه ام ای آشنا بیا

بیگانه نیستی که بگویم بیا بیا

يک مو زيان به شوکت حسنت نمی رسد

روزی سوی شکسته دلی بی نوا بیا

بی گفتگو به کلبه ام ای آشنا بیا

بیگانه نیستی که بگویم بیا بیا

در زندگی نیامدی روزی به پرسشم

مُردم کنون به فاتحه ام بهر خدا بيا

بی گفتگو به کلبه ام ای آشنا بیا

بیگانه نیستی که بگویم بیا بیا

بی گفتگو به کلبه ام ای آشنا بیا

Kategorie: __TALL

FILTER

WP Categories

ADD