جانم ده قدت نیستم به بدت
ای دخترک وطن مه قربان جدت
جانم ده قدت نیستم به بدت
چیدم گل تر به یار چیدم گل تر
از لب لب جویبار چیدم گل تر
یکدسته نی یک سبد نی یک دامن نی
یک شاخه نی یک بهار چیدم گل تر
گل بچیدم برایت پرپرک شد نامدی
چشمای مه راه کشید خفتنک شد نامدی
دلبرک دو روزه دروغک هایت بسوزه
ای شوخ سر زلف تره آب کی داده ؟
چشم عسل مست تره خواب کی داده ؟
دم پشت خانیت سه باغچۀ انارست هی
باغبانت منم باغ تره آب کی داده ؟
دم خانه درآئی که مگم زود برآئی
دم خانه درآئی که مگم زود برآئی
نگار آمده قرار آمده
هییی که به صد سفر بهار آمده
بهار ملک ما جوره نداره
کس ازی سبز گل موره نداره
نبخشندم اگر باغ دو عالم
نداره این دلم غوره نداره
نگار آمده هییی قرار آمده
که پس از سفر نگار آمده
که پس از سفر
فرخار چه خوش است چه خوش هوائی داره جانم
آوای خنک چه سبزه زاری داره جانم
هر کس بره فرخار یاری بگیره
هرکس بره فرخار یاری بگیره
والا ره قسم عمری درازی داره جانیم
گفتمت ای دلربا یک شب که مهمانت کنم
دولت دیگر ندارم جانه قربانت کنم
یاری وفادار کجا میروی ؟
زپیشم ای یار چرا میروی ؟
در شب تاریک چراغت بودم
در شب مهتاب کجا میروی ؟
کف بزنید کف یار جوان میرقصد
کف بزنید کف پسته دهان میرقصد
محفل دوست داران جمع شده کل یاران
غزل خوانش کی باشه خود گروه باران
کف بزنید کف یار جوان میرقصد
کف بزنید کف پسته دهان میرفصد
کف بزنید کف پسته دهان میرقصد