دل من بی تو غرق تنهاییست

شب شده ماه من به خانه بیا

رفته از خاطرت خیالاتم

سوی این خسته عاشقانه بیا

 

بی تو بیمار بستر مرگم

ز ترحم به این بهانه بیا

 

وقتی آیی که زیر خاک شوم

از عم دوریت هلاک شوم

 

آه دلگیر ام و نمیایی

وای میمیرم و نمیآیی

 

بی تو ای دوست بینوا شده ام

تا که از شهر دل سفر کردی

مثل خورشید صبحگاه امید

از گذر گاه دل گذر کردی

 

بی تو بیمار بستر مرگم

ز ترحم به این بهانه بیا


-F


شبی از سوز دل گفتم قلم را بیا تحریر غم دلم را قلم گفتا برو دیوانه عاشق ندارم طاقط این کوهی غم را


-F