ای من روی ترا نقشی کشم در دیوار
سر سر پالیز دلبر جانمی
ای روزی در سلام تو بیایوم سد بار
کرته تن اویز دلبر جانمی
ای سد بار ایمو من نبینمت یک بار
لبایش عوس ریز دلبر جانمی
ای ارمان بر دلم بمانه نقش بر دیوار
کرته
سر سر پالیز
کرته تنز
لب
کرته
ای امد در برم چو گل به کف ساغر می
سر سر
ای او ز اتش می گرم من از صحبت وی
کرته
ای گفتم گلم من بوسه زنم لبت کی
لب
وای خندید او به عشوه گفت وقت گل نی
کرته
هی ، کیست تمام شعر عیران کده
جان دلبرکم زلف پریشان کده
جشن دی ماست یا که مهتاب است یا
گلموره ما شهر چراغان کده
ای سرو روان
ای غنچه دهان
در رقص دراید دلم از دیدن تو
رقصیدن تو زیباست خندیدن تو
ای سرو روان
ای غنچه دهان
در رقص دراید دلم از دیدن تو
گنجشکک سرزرین گلموره من
در دلبری بی‌مثال و بیجوره من
تنها نروی‌گه طاقتم طاق شده
من جوره تو باشم تو جوره من
دختر سحرا
خوش قدو بالا
لب لب دریا
دست به دست ما بیا هی
این گشت گزار مزه میته
سیل لالزار مزه میته
من بلبلمو که در بهار مینالم
دیوانه شد از از فراق یار مینالم
اندر دل من که عشق او افتاده
میسوزم زار زار زار مینالم
قد و بالا ره ببین
قامد رسا ره ببین
این خوش نما ره ببین
جوانمرگی مرا کرده دیوانه
مرواری دانه دانه
جوانمرگی مرا کرده دیوانه
ای کاکل میشورانه
مرواری دانه دانه
نویسم نامه ای از بی نوائی
مرواری دانه دانه
ببندم بر پر مرغ هوائی
مرواری دانه دانه
ببر مرغک به دست دلبرم ده
مرواری دانه دانه
بگو صد داد و بیداد از جدائی
مرواری دانه دانه
این دخترکه ببین
لب شکرکه ببین
کمرکه ببین
جوانمرگی مرا کرده دیوانه
مرواری دانه دانه
جوانمرگی مرا کرده دیوانه
ای کاکل میشورانه
مرواری دانه دانه
کجا میری که همرایت شوم یار
مرواری دانه دانه
دو کفش جسته بر پایت شوم یار
مرواری دانه دانه
تو عروس شو من شاهت شوم یار
مرواری دانه دانه
قد و بالا ره ببین
قامد رسا ره ببین
این خوش نما ره ببین
جوانمرگی مرا کرده دیوانه
مرواری دانه دانه
جوانمرگی مرا کرده دیوانه
مرواری دانه دانه
جانم ده قدت نیستم به بدت
ای دخترک وطن مه قربان جدت
جانم ده قدت نیستم به بدت
چیدم گل تر به یار چیدم گل تر
از لب لب جویبار چیدم گل تر
یکدسته نی یک سبد نی یک دامن نی
یک شاخه نی یک بهار چیدم گل تر
گل بچیدم برایت پرپرک شد نامدی
چشمای مه راه کشید خفتنک شد نامدی
دلبرک دو روزه دروغک هایت بسوزه
ای شوخ سر زلف تره آب کی داده ؟
چشم عسل مست تره خواب کی داده ؟
دم پشت خانیت سه باغچۀ انارست هی
باغبانت منم باغ تره آب کی داده ؟
دم خانه درآئی که مگم زود برآئی
دم خانه درآئی که مگم زود برآئی
نگار آمده قرار آمده
هییی که به صد سفر بهار آمده
بهار ملک ما جوره نداره
کس ازی سبز گل موره نداره
نبخشندم اگر باغ دو عالم
نداره این دلم غوره نداره
نگار آمده هییی قرار آمده
که پس از سفر نگار آمده
که پس از سفر
فرخار چه خوش است چه خوش هوائی داره جانم
آوای خنک چه سبزه زاری داره جانم
هر کس بره فرخار یاری بگیره
هرکس بره فرخار یاری بگیره
والا ره قسم عمری درازی داره جانیم
گفتمت ای دلربا یک شب که مهمانت کنم
دولت دیگر ندارم جانه قربانت کنم
یاری وفادار کجا میروی ؟
زپیشم ای یار چرا میروی ؟
در شب تاریک چراغت بودم
در شب مهتاب کجا میروی ؟
کف بزنید کف یار جوان میرقصد
کف بزنید کف پسته دهان میرقصد
محفل دوست داران جمع شده کل یاران
غزل خوانش کی باشه خود گروه باران
کف بزنید کف یار جوان میرقصد
کف بزنید کف پسته دهان میرفصد
کف بزنید کف پسته دهان میرقصد